DANS DANCE
Er zijn soldaten uit Beverlo vertrokken
ze zijn als beesten naar het front gedreven
ze zijn als beesten naar het front gedreven
naar het schaamteloos kerkhof van onze jeugd
Het was in de winter, het ijs lag op de vlakte
mijn beide voeten zijn er bevroren
mijn beide voeten zijn er bevroren
ik werd vervoerd naar een hospitaal
Laat ons feesten om te leven tralla liere tralla la
Laat ons feesten om te leven tralla liere tralla la
Laat ons feesten om te leven tralla liere tralla la
Laat ons feesten om te leven tralla liere tralla la
mijn beide voeten heeft men mij afgenomen
twee houten krukken heb ik gekregen
twee houten krukken heb ik gekregen
en ik werd naar het ouderhuis gestuurd
Laat ons feesten om te leven tralla liere tralla la
Laat ons feesten om te leven tralla liere tralla la
Men heeft me ook nog een staatspensioen gegeven
van een paar centen, te weinig om te leven
zo word ik nu naar de bedelstaf gedreven
om niet te kreperen van hongersnood
ik heb door tal van landen gezworven
en af en toe wat medelij verworven
maar de patroons voor wier geld ik heb gevochten
gaf me geen cent toen ik er om vroeg
maar de patroons voor wier geld ik heb gevochten
gaf me geen cent toen ik er om vroeg
Soldiers have left Beverlo
they were driven like animals to the front
they were driven like animals to the front
to the shameless graveyard of our youth
It was in winter, the ice lay on the plain
both my feet are frozen there
both my feet are frozen there
i was transported to a hospital
Let us party to live tralla liere tralla la
Let us party to live tralla liere tralla la
Let us party to live tralla liere tralla la
Let us party to live tralla liere tralla la
both my feet were taken from me
i was given two wooden crutches
i was given two wooden crutches
and I was sent to the parental home
Let us party to live tralla liere tralla la
Let us party to live tralla liere tralla la
I was also given a state pension
of a few cents, too little to live
so now I am being driven to beggary
to not to starve
i have wandered through many countries
and occasionally gained a little pity
but the bosses for whose money i fought
didn't give me a cent when i asked for it
but the bosses for whose money i fought
didn't give me a cent when i asked for it
Een groots voorbeeld in beweging
Een belangrijk voorbeeld voor mij en vele andere is een voorstelling over de verschoppelingen geweest. Het was zondermeer het grootste voorbeeld voor mijn eerste grote geliefde om het theater in te willen gaan.ze had met haar ouders de musical hiervan meerdere keren in Londen gezien en was daarvan zeer onder de indruk geraakt. Het liefst had ze ook werkelijk in Londen de beroepsopleiding tot actrice willen volgen, maar helaas mislukte dit. Toen werd het de 2e keus en dat werd de Toneelschool in Maastricht. Het werd een groot feest omdat ze was toegelaten tot het eerste jaar. En omdat ik erg van haar hield, ben ik met haar meegegaan naar Maastricht en dit is voor mij zeker een hele bijzondere ervaring. Ik was zelf nog niet zo lang geleden afgestudeerd van de kunstacademie in Enschede in Fotografie. Het lukte mij om in heel Limburg bij 8 verschillende kantoren van "de Credit lyonet bank" een zeer grote betaalde Fotografie tentoonstelling te realiseren. In deze eerste grote tentoonstelling heb ik ook verschillende fotowerken verkocht. Maar ook de toen net verlaten fabriekshal ken van de wc potten De zogeheten Sphinx-fabriek, was een dankbaar gegeven. Ook heb ik in Maastricht zangles willen nemen en deze keer van een mannelijke zangleraar. Omdat ik nooit graag alleen van een uitkering afhankelijk wilde zijn, heb ik in Maastricht ook gewerkt in een huis voor moeilijk opvoedbare kinderen genaamd "Mariënwaard ".
Het is een zeer bewogen jaar geweest in "Het Trappendaal" (de straat waar we toen woonden) in Maastricht. Tevens hadden de theaterbus van theatergroep DWARF vaak met ons meegenomen. "Dwarf" was de Nederlandse theatergroep waar ik jaren lang fulltime in heb gewerkt. Omdat dit werk was dat vaak geen of nooit geen officiele inkomsten uit verkreeg, mochten we de bus, waar ik vaak de chauffeur van was, vaak met ons meenemen.
Echter na een jaar was er de grote selectie aan de toneelschool van Maastricht. Van alle eerstejaars mochten er maar 1 of 2 doorgaan met de opleiding. De rest moest allemaal afvallen. Ik had zo'n beetje de hele klas van mijn toenmalige vriendin mogen leren kennen in Maastricht. Ze kwamen allemaal graag bij ons thuis in het Trappendaal. Het eind van dat eerste jaar van de toneelschool in Maastricht was voor de meeste eerstejaarsleerlingen dus een heel verdrietig moment en ik heb heel erg veel tranen gezien. Het cafe dat vlak naast de toneelschool stond, noemde ik dus niet voor niets op een gegeven moment "HET TRANENDAL"
Maar goed, de beweging die zichtbaar is gemaakt in de latere bewerkte film LES MISERBLES geeft een indruk van een grote beweging die zich in leven kan voordoen.
A great example in motion
A major example for me and many others was a performance about the outcasts. It was without a doubt the greatest example for my first great love to want to go into the theatre. She had seen the musical of this several times in London with her parents and had been very impressed by it. She would have preferred to actually follow the professional training to become an actress in London, but unfortunately this failed. Then it became the second choice and that was the Drama School in Maastricht. It was a big party because she was admitted to the first year. And because I loved her very much, I went with her to Maastricht and this is certainly a very special experience for me. I myself had recently graduated from the art academy in Enschede in Photography. I managed to realise a very large paid Photography exhibition in the whole of Limburg at 8 different offices of "the Credit Lyonet bank". In this first large exhibition I also sold various photographic works. But also the then recently abandoned factory hall of the toilets, the so-called Sphinx factory, was a grateful gift. I also wanted to take singing lessons in Maastricht and this time from a male singing teacher. Because I never wanted to be dependent on benefits alone, I also worked in Maastricht in a home for difficult children called "Mariënwaard".
It was a very eventful year in "Het Trapendaal" (the street where we lived at the time) in Maastricht. We also often took the theater bus of theater group DWARF with us. "Dwarf" was the Dutch theater group where I worked full-time for years. Because this work often did not or never did not receive any official income, we were often allowed to take the bus, of which I was often the driver, with us.
However, after a year there was the large selection at the drama school in Maastricht. Of all the first-year students, only 1 or 2 were allowed to continue with the training. The rest all had to drop out. I had gotten to know almost the entire class of my then girlfriend in Maastricht. They all liked to come to our house in the Trapendaal. The end of that first year of drama school in Maastricht was therefore a very sad moment for most first-year students and I saw a lot of tears. It was not without reason that I called the café that was right next to the drama school "THE VALLEY OF TEARS" at one point.
Anyway, the movement that is made visible in the later edited film LES MISERBLES gives an impression of a great movement that can occur in life.
Maak jouw eigen website met JouwWeb